اشعث — لغت عربیده صاچی دوكلمش معناسنه اولدیغندن
)ابن اشعث) و (ابوالاشعث) بعض ذواتك كنیه و لقبی اولمشدر.
ملوك امویه زماننده عراق والیسی (حجاج) طرفندن ایران و تركستان
تحتنه كوندریلوب اورالرده نیجه ممالكك فتح و تسخیرینه موفق اولان
و (٧٠١ م و ٨٢ ه) تاریخنده بینلرینه كیرن برودته مبنی اردوسیله حجاجك
اوزرینه كلوب برقاچ محاربه قزاندقدنصكره مشهور (جماجم) محاربه+سنی
غیب ایدن سرعسكرك کنیه+سی دخی (ابن اشعث) ایدی. جماجم بغداد
جوارنده بر موقعدر