شعبی — كبار تابعیندن (امام شعبی)كه عبد الملك بن مروان زماننده سفارتله ملك رومه كیدوب مهارتی سایه+سنده مأموریتنی حسن تسویه+یه موفق اولمش و حجاج كبی بر بلای مبرمك نظر خشنودیسنی جلب ایدرك خیلیجه لطف و انعامنی كورمشدر. مومی الیه كوفه+ده عبداللّه بن مطیع و بعده عبداللّه بن زبیره سركاتبی اولمشیدی مؤخراً عراق والیسی مومی الیه حجاج طرفندن معیت خلیفه+ده بولنمق اوزره شامه كوندریلوب عبد الملك حضورینه چیقدقده عبدالملك (ابومن) دیو كنیه+سنی صورار شعبی حضور امیر المؤمیننده كنیه ذكری سوء ادب اولدیغندن
اسمم عامردر دیر (زیرا كنیه بین العرب تعظیمی مشعر ایدی) بعده عبدالملك (یا خطاءً یاخود امتحاناً عطانك همزە+سنی منصوب اوقویە+رق) باعامر (كم عطاءك) یعنی بیت المالدن نه مقدار معاشك وار دیدكده شعیی یا ایله الفین (ایکی بیك) دیو جواب ویرر عبدالملك یاننده بولنان ندماسندن برینه بو عراقی (شعبی) اعرابده لحن و خطا ایتدی دیوب محل خطایی ندیمی دخی اكلامق ایچون اعادۀ سؤال ایله عطانك همزه+سنی بو كره مرفوعاً اوقویە+رق (كم عطاؤك) دیمكله شعبی حرف الف ایله (الفان) یا امیر لمؤمنین جوابنی ویروب عبد الملك ابتدا سؤالمده نیچون (الفین) دیدك دینجه امیرالمؤمنین رفعله عطاؤك دیمیوب اظهار لحن ایتمكله بنده لحنده متابعت ایلمشیدم
شمدی ایسه اعراب طوغری اوقوندیغندن بنده درست اوقودم دیر و عبدالملك غایت محظوظ اولوب اغزینی جواهر كرانبها ایله طولدیرر شعبی علم فقه و تفسیر و فرائض و قرائت و شعر وسائر فنونده معلومات كامله صاحبی ایدی وفاتی (۷۲۲ م و ۱۰۴ ه) تار یخیله كوفه+ده وقوعبولمشدر